کد مطلب:۱-۱۴۰۰/۰۸/۱۰
🌹 تجارب بین الملل - 91🌹
❇️ با تشکراز: دکتر جابری پور از استرالیا
💎 دانش آموز پشتیبان
قبلا اینجا توضیح داده بودم که شهابالدین یک پشتیبان یا buddy دو سه سال بزرگتر از خودش داشت که در زمانهای مختلف در طول سال با هم ارتباط داشتند. شهابالدین در زنگهای استراحت و بعضی وقتها ساعتهای کلاسی از پشتیبان خودش کمک میگرفت. این ارتباط به او احساس تعلق و امنیت میداد.
امسال شهابالدین که خودش کلاس سومی است، پشتیبان یک پسر پیشدبستانی شد. این buddy بودن برایش بدون چالش نبود. در ارتباط برقرار کردن با آن کودک کوچکتر از خود مسئله داشت. برایش آسان نبود. از ما و معلمش کمک میگرفت. گاهی میآمد خانه و غر میزد. به مرور اما بازخوردهایش تغییر کرد. گفت که آن بچه حرف میزند و کمی دوست شدهاند.
چند روز پیش کارتی با خود به خانه آورد و گفت که این کارت را buddy کوچکش برایش درست کرده و به او داده (دو تصویر پایین👇). رضایت و غرور در چهرهاش بود و در عین حال هم نمیخواست نشان دهد که چهقدر برایش مهم است. کارت را روی میز ناهارخوری رها کرد و رفت. من کارت را به اتاق خودمان بردم. اما صبح روز بعد دیدم که کارت را از اتاق ما برداشته و بر دیوار پشت میز تحریرش نصب کرده.
مدرسه در اصل جای تجربه اینگونه تعاملات انسانی است. علوم و ادبیات و ریاضی قرار است نمک ماجرا باشند. آموزش نباید شور شود.
***************************************************************************
نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد