کد مطلب:۱-۱۴۰۰/۰۷/۲۶
🌹 تجارب بین الملل - 90🌹
❇️ با تشکر از حجة الاسلام والمسلین دکتر بابائی
💎 مراسم کافی خوران اساتید(از مجموعه یادداشت های آمریکا)
یکی از مراسمهای ساده و البته بسیار موثر در روابط علمی و آکادمیک دانشگاهی، روابط غیر رسمی اساتید با یکدیگر بود. به رغم مشکلاتی که مدرنیته و ماشینیشدن انسان دربرداشته است، دستکم میتوان غرب را در این نقطه و در فرایند علمی و دانشگاهیاش به روشهای انسانی نزدیکتر دید.
اساتید دانشگاه یو وی ای ابتدای هر ترم یک مراسم کافیخوران داشتند که در آن مراسم با درسهای ترمی همدیگر آشنا میشدند و در پی این اطلاع از فعالیتهای آموزشی یکدیگر، برخی از دانشجویان خود را برای استفاده از کلاسهای اساتید دیگر مطلع و راهنمایی میکردند و بلکه حتی گاهی خودشان در درس برخی اساتید حضور مییافتند. نمونه این را من در کلاس کِوِن هارت در موضوع «تثلیث» دیدم که علاوه بر دانشجویان، برخی اساتید هم در آن حضور مییافتند.
در موسسه مطالعات پیشرفته در فرهنگ، ما هر هفته روزهای سهشنبه مراسم کافیخوران داشتیم که در آن اساتید و محققان به گفتگوهای غیر رسمی با هم میپرداختند و نسبت به فعالیتهای پژوهشی یکدیگر اطلاع پیدا میکردند.
در دانشکده الهیات دانشگاه اینسبورگ، اساتید نه هر هفته، بلکه هر روز از ساعت ۴ عصر تا ۴:۲۰ فقط به مدت بیست دقیقه در محل قهوهخوری (یا همان آبدارخانه) دانشکده جمع میشدند. من به همراه یکی از اساتید دانشگاه به مناسبتی در یکی از این بیستدقیقهها حضور داشتم. تجربه جالبی بود. یکی از اساتید به من گفت که این ۲۰ دقیقه جمع شدنها بسیاری از ناهماهنگیهای ما را برطرف میکند و مشکلات اداری ما را هم حل مینماید.
در دانشگاه ویرجینیا هم نه فقط اطراف دانشگاه پر از کافه بود و اساتید و دانشجویان به مناسبتهای مختلف علمی برای گفتگو به آنجاها میرفتند، بلکه بسیاری از سالنهای مختلف دانشگاه نیز کافههای مخصوص به خود داشت. مثلا شما برای اینکه بخواهید در کتابخانۀ دانشگاه با یکی از دوستان گفتگو داشته باشید لازم نبود از کتابخانه بیایید بیرون. علاوه بر اتاقهای شیشهایِ گفتگو در مخزن کتابخانه، خود کتابخانه هم کافیشاپ مجزایی داشت که میشد به راحتی برنامه و قرار گپ و گفت با اساتید و یا دانشجویان را درآنجا برنامهریزی کرد.
****************************************
نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد