? علی(ع) : شایسته نیست به سخنی که از دهان کسی خارج شد، گمان بد ببری، چرا که برای آن برداشت نیکویی نیز می توان داشت.
? علی(ع) : چون سختی ها به نهایت رسد، گشایش پدید آید، و آن هنگام که حلقه های بلا تنگ گردد آسایش فرا رسد.
? علی(ع) : ستودن بیش از آنچه که سزاوار است، نوعی چاپلوسی و کمتر از آن، درماندگی یا حسادت است.
? علی(ع) : عبرت ها چقدر فراوانند و عبرت پذیران چه اندک!
? علی(ع) : و درود خدا بر او(در یکی از روزهای عید)فرمود: این عید کسی است که خدا روزه اش را پذیرفته و نماز او را ستوده است، و هر روز که خدا را نافرمانی ...
? علی(ع) : آنان که وقتشان پایان یافته است، خواستار مهلتند و آنان که مهلت دارند، کوتاهی می ورزند!
? علی(ع) : جاهلان شما پرتلاش، و آگاهان شما تن پرور و کوتاهی ورزند!
? علی(ع) : کار اندکی که ادامه یابد، از کار بسیاری که از آن به ستوه آیی امیدوارکننده تر است.
? علی(ع) : علم خود را نادانی و یقین خود را شک و تردید مپندارید، پس هر گاه دانستید عمل کنید و جون به یقین رسیدید، اقدام کنید.
? علی(ع) : هر ظرفی با ریختن چیزی در آن پر می شود، جز ظرف دانش که هر چه در آن جای دهی، وسعتش بیشتر می شود.
? علی(ع) : ناسپاسی مردم تو را از کار نیکو باز ندارد، زیرا هستند کسانی، بی آن که از تو سودی برند تو را می ستایند، چه بسا ستایش اندک آنان برای تو، سودمندتر از ...
? علی(ع) : کسی را که شکیبایی نجات ندهد، بی تابی او را هلاک گرداند.
? علی(ع) : آنجا که باید سخن درست گفت، در خاموشی خبری نیست، چنان که در سخن نا اگاهانه نیز خیری نخواهد بود.
? علی(ع) : حاصل کوته فکری، پشیمانی، و حاصل دوراندیشی، سلامت است.
? علی(ع) : لجاجت، تدبیر را سست می کند.
? علی(ع) : آن کس که از افکار و آرا گوناگون استقبال کند، صحیح را از خطا خوب شناسد.
? علی(ع) : مردم دشمن چیزهایی هستند که نمی دانند.
? علی(ع) : خودپسندی مانع رشد و فزونی است.
علی(ع) : هر کس خودرأی شد به هلاکت رسید و هر کس با دیگران مشورت کرد، در عقل های آنان شریک شد. (#حکمت۱۶۱، #نهج_البلاغه)
علی(ع) : انسان شکیبا، پیروزی را از دست نمی دهد، هر چند زمان آن طولانی باشد. (#حکمت۱۵۳، #نهج_البلاغه)
